50% ástarbréf til Emilíönu Torrini

Emilíana Torrini er lengi búin að vera uppáhalds íslenska tónlistarkonan mín. Allt sem þessi kona gerir þykir mér vera gull. Platan Fisherman's woman frá árinu 2004 er næstum gufuð upp því ég hlustaði svo mikið á hana þegar hún kom út. Ég man einmitt hvar ég var þegar ég heyrði fyrst lag af þeirri plötu. Þá var ég að vinna á gistiheimili og eyrun spertust upp eins og á hundi þegar ég heyrði lag af henni í útvarpinu. Lögin á þeirri plötu þykja mér vera hvert öðru fallegra en undirtónninn er mjög sorglegur. Síðan kom platan Me and Armini sem mér þykir líka mjög góð en hún hafði ekki alveg sömu áhrif á mig. Ég hef bara einu sinni séð drottninguna spila en er svo þakklát fyrir að hafa séð hana þar sem ég sá hana. Það er á flottasta tónleikastað sem ég hef farið á. Það er gömul kirkja í Amsterdam sem heitir núna Paradiso. Þar sá ég líka Tuin brakes, og Elbow og ég mæli eindregið með að fara á tónleika þar ef þið eigið ferð til Amsterdam. En hvað um það. Undirtónninn á þeirri plötu (me and Armini) er hressari og meira upbeat og mun meira að gerast í lögunum flestum en á plötunni á undan. Síðan er það Tookah. 

Mér leist nú ekkert á blikuna þegar fyrsta lagið af plötunni fór að hljóma, mér fannst það of elektrónískt og ég er ekki mikill talsmaður þess. En ég ákvað nú samt að gefa henni séns. Því auðvitað þróa tónlistarmenn smekkinn sinn með árunum og ég verð víst bara að taka því. 

1. Tookah: Þetta lag bara virkar. Flottur taktur, flottur gítar, skemmtileg pródúsering á röddinni hennar. Flott byrjunarlag. 

2. Caterpillar: Þetta lag byrjar líka á einhverjum syntha. Síðan koma undurfagrir gítarhljómar og flottur bassi inn. Þetta lag gæti vel átt heima Fisherman's Woman. Voðalega falleg melódía og tært gítarsánd með allskonar flottu á bakvið. 

3. Autumn sun: Þetta er annað ofsalega hugljúft lag. Manni finnst maður bara sitja fyrir framan gítarleikarann og Emilíönu meðan þau spila þetta því þetta er svo tært og gítarinn er næstum jafn framarlega í mixinu og söngurinn sem er skemmtilegt. Lítið reverb á söngnum og í staðinn er hann tvöfaldaður undir lokinn sem mýkir hann upp og bara ég á ekki til orð. Þetta er frábært. Mér þykir þetta líka frábærlega vel pródúserað lag. Ég er dálítill raddana fýkill og hefði helst viljað radda allt þetta lag. En það er á pinku litlum kafla sem söngurinn er raddaður sem gerir það miklu flottara fyrir vikið, ,,..couldn't do us any harm…..‘‘ tékkið á því þegar röddin kemur inn, algjört nammi. Mér finnst líka alltaf gaman við mörg lögin hennar þegar það heyrist þrusk inn á milli erinda eða einhversstaðar sem gerir tónlistina mannlegri og svona meira rustic eða hvað maður á að kalla þetta. 

4. Home: Byrjar hressilega, mikið að gerast. Voða repetetive lag fyrir utan smá breik sem dettur inn í einhvern rólegan mystic kafla. Hef lítið meira um lagið að segja, lala. 

5. Elisabet: Fallegt lag. Kannski aðeins og dramatískt fyrir minn smekk. Flott melódía. Það skemmtilegast við þetta lag fannst mér að syntharnir minntu mig í augnablik á þættina Nonna og Manna ef einhver man eftir þeim. Já ég var sko mikið Nonna og Manna nörd og horfði á þættina aftur og aftur og spilaði upphafslagið endalaust á þverflautuna. En þetta stef minnir mig ekki á upphafslagið í Nonna og Manna (eins og það lag var frábært), en það minnir mig á kaflann þegar Nonni datt í snjóholuna með hestinn sinn. 

6. Animal Games: Of mikið af elektrónískum hljóðum í byrjun…en síðan kemur bassi og gítar inn og þá fyrst verður þetta lag ágætt. Mikið að gerast allt lagið og síðan emur smá krúttlegur lokakafli með gítar. Lala segi ég.

7. Speed of dark: Þetta lag var það fyrsta sem var spilað í útvarpinu er ég nokkuð viss um. Eins og ég sagði þá leist mér ekkert á þetta lag fyrst, en þetta verður bara betra og betra með hverri hlustun og nú finnst mér þetta lag alveg stórgott. Þó að þetta sé voða elektrónískt…svona er maður skrítinn. Þetta lag bara virkar. 

8. Blood red: Æðislegt lag. Minnir mig á Fishermsan's woman. Voðalega rólegt og pjúr. Síðan veit maður ekki alveg hvort hún sé að syngja eða muldra erindið sem gerir þetta ennþá athyglisverðara. Síðan dettur inn þetta undurfagra viðlag þar sem fallega röddin hennar fær að njóta sín. Síðan kemur úúúú kafli sem er frábær. ÞAr sem tónlistin hækkar og hækkar og verður meiri og meiri og röddin fellur aftar og aftar og síðan bara búið. Nammi.

9. When fever breaks: Æjji nei takk. Væri ef til vill fínasta lag ef fyrri helmingurinn af laginu væri bara klipptur í burtu. 

Áhugaverð plata. 50% frábær og 50% lala. Dálítið mix af fyrri tveimur plötunum hennar sem er jákvætt. Að mínu mati mætti hún vera minna elektrónísk þó það virki vel á pörtum. En ég elska Emilíönu alveg jafn heitt. Hef ekki verið mikið að tjá ást mína á konum, en maður verður að byrja einhversstaðar :)