Reykjavik live

Eins og kemur fram í dálknum sem er kallaður svo mjög sjálfhverflega ,,Um mig,, þá náði ég mér í diplomu í hljóðblöndun fyrir einhverjum árum og svo BA gráðu í recording arts, hvað sem það nú þýðir. Í dag stunda ég meistaranám í HÍ í blaða- og fréttamennsku og áætla að klára það næsta vor. Ég þykist þess vegna vita eitthvað um bæði tónlist og hljóðgæði. Ég þekki ekki alla tónlistarmenn með nafni og kýs í þessu bloggi að tala um bassaleikara, gítarleikara, trommara, söngvara, hljómborðs-/synthaleikara o.s.frv.

Mig hefur lengi langað til að skrifa um íslenska tónlist en aldrei komið mér í það af einhverjum ástæðum. Ég hef gælt við þá hugmynd að fjalla um íslenska tónlistarfréttamennsku í meistaraverkefninu mínu og tel þetta vera ágætis æfingu fyrir það. Ég hef sterkar skoðanir á tónlist og ætla mér ekkert að sitja á þeim. Ég er búin að vera á Íslandi í ár eftir 4 ár erlendis og er hægt og rólega að koma mér aftur inn í íslenska mússík, svo það eru helling af böndum sem ég hef ekki séð en sé vonandi í sumar.

Reykjavík Live tónlistarhátíðin var haldin dagana 16.-20. maí á hinum ýmsu stöðum í Reykjavík. Verandi meiri rokkunnandi en hvað annað hélt ég mig einungis á Gauknum. Ég var frekar pirruð yfir því þegar ég sá að maður hafði skrifað grein þar sem hann mælti með því að fólk sniðgengi hátíðina vegna þess að hann hafi ekki verið sáttur við auglýsingaherferðina, en Jón stóri á víst að hafa verið með í henni. Ég hef ekki séð þetta og hef ekki áhuga á því. Fyrir mig var nóg að sjá plaggat með nöfnum listamannanna sem spiluðu á hátíðinni og þá var strax farið í það að safna fólki á hátíðina. Mér finnst það ofsalega slæmt þegar fólk talar um að sniðganga íslenska tónlist út af einhverjum svona smámunum. En nú að tónleikagagnrýninni.

Miðvikudagur:

Hátíðin hófst á miðvikudegi og stóð fram á rauða nótt enda frí daginn eftir. Þær hljómsveitir sem ég sá það kvöld voru Valdimar, Legend og Retro Stefson. Ég hafði ekki séð neitt af þeim böndum fyrr. Hljómsveitin Valdimar er alveg magnað band og þétt og Valdimar frábær söngvari og básúnuleikari. Ég hef ekkert slæmt að segja um þessa tónleika. Bandið náði áhorfendum með sér og allir dilluðu sér við þessa poppuðu reggí tóna eða hvað sem maður á að kalla þetta.

Að mínu mati áttu hins vegar næsta hljómsveit kvöldið, Legend. Ég hafði ekki heyrt um þetta band fyrr (sem sýnir kannski hversu illa ég er inn í þessu nýlega stöffi) en hafði heyrt út undan mér að Krummi úr Mínus væri í því. Ég vissi því ekkert við hverju var að búast. Þegar ég heyri flotta mússík brosi ég alltaf ósjálfrátt út að eyrum og það gerðist í þessu fyrsta lagi. Það var bara sjúkt. Þvílíkt power og þéttleiki og ég er nú venjulega ekki mikið fyrir raftónlist, en þetta band þarf ég að sjá aftur og aftur. Krummi var svartmálaður í framann og með einhvern svartan trefil um hausinn sem ég veit að fór í taugarnar á einhverjum, en þegar fólk getur búið til svona magnaða tónlist kemst það upp með nánast hvað sem er í mínum augum.

Retro Stefson lokuðu svo kvöldinu og voru frábærir. Eins og áður sagði hafði ég ekki séð hljómsveitina áður, ekki því ég hafði ekki fengið mörg tækifæri til þess heldur vegna þrjósku og almennrar andúðar á syntha poppi/rokki eða hvað sem á að kalla þetta. En núna þegar sólin er farin að láta sjá sig þá kemst maður í smá svona fýling. Þetta band er ofsalega vel spilandi og hressir og náðu áhorfendunum með sér.

Fimmtudagur:

Ákvað að taka mér frí þetta kvöld því ég þurfti að vinna daginn eftir. Fannst það í lagi því Agent Fresco var hljómsveitin sem ég hefði mest viljað sjá en er búin að sjá þá nokkuð oft.

Föstudagur:

Hljómsveitirnar sem mig langaði mest að sjá þetta kvöld voru síðustu þrjár, Reykjavík, Kimono og Ensími. Ég var mætt á Gaukinn aðeins of seint og missti því af Reykjavík! þannig að það bíður betri tíma. Kimono er hljómsveit sem ég man að var mikið á milli tannanna á fólki fyrir nokkrum árum og minnti mig að þetta ætti að vera rosalega gott band. Ég hefði betur átt að mæta klukkan 2 til að sjá Ensími því þetta var örugglega ein af verri klukkustundum lífs míns. Það byrjaði á því að hljómsveitin tók örugglega rúmann hálftíma að koma sér fyrir og eftir að þeir voru komnir á svið voru örugglega aðrar rúmar 10 mínútur að tjúna sig eða hvað sem þeir voru að gera. Svo þegar þeir voru byrjaðir að spila voru þeir svo drepleiðinlegir að ég hélt ég yrði ekki eldri. Þetta hljómaði eins og eitthvað bílskúrsband sem voru búnir að æfa í 2 mánuði. Drepleiðinlegur söngur og illa spilandi oft á tíðum…nema þetta hafi átt að vera svona út af einhverjum artistic reasons sem eru of artí fyrir minn smekk. Trommarinn átti hins vegar ágætis spretti á köflum. Ekki var hljómsveitin bara léleg heldur var tónlistin óhemju leiðinleg. Þegar söngvarinn tilkynnti svo að þeir ættu tvö lög eftir þá heyrðist úr salnum: ,,drullið ykkur af sviðinu,“ og ég hreinlega hefði ekki getað orðað það betur sjálf.

Ensími kláruðu svo kvöldið eins og þeim einum er lagið. Þeir spiluðu mikið af efni sem ég hafði ekki heyrt áður sem er þá væntanlega af nýjustu plötunni sem hljómaði mjög vel. Þeir byrjuðu ofsalega vel en eftir það fór söngvarinn að hitta sjaldnar og sjaldnar á réttu tónana. Ég fyrirgef svoleiðis upp að vissu marki, en ekki þegar það er farið að pirra mig. Ég tel mig vera með nokkuð gott tóneyra þannig að þetta pirraði kannski ekki alla. Þegar hljómsveitin tók svo Atari tók hann sig aldeilis saman í andlitinu. Við þetta lag brosti ég út að eyrum, sem þýðir eins og áður sagði að eitthvað magnað var að gerast að mínu mati. Allt var fullkomið. Þetta var svo fullkomlega flutt að ég hugsaði á einum tímapunkti að þetta væri besti flutningur á íslensku lagi sem ég hafði séð live. Að öðrum hljóðfæraleikurum í bandinu ólöstuðum átti trommarinn þetta, sem er stundum kallaður Trommari Íslands, enda hefur hann trommað með mörgum af bestu böndum á landinu. Hann er náttúrulega bara fáránlegur ef svo má að orði komast, ekkert meira um það að segja. Þeir enduðu svo kvöldið á Arpeggiator eins og við var að búast og það var aftur flutt alveg fullkomlega. Bassinn var svo rosalegur að ég hélt á tímabili að lungum myndu falla saman, eða springa.. er ekki viss hvað myndi gerast við bassa overdós.

Laugardagur:

Ég var búin að bíða eftir lokakvöldinu alla vikuna því Brain Police hefur lengi verið ein af mínum uppáhalds íslensku sveitum og ég var ekki búin að sjá þá í alltof mörg ár. Sama dag keypti ég plötuna þeirra Electric fungus í annað skipti því ég fann ekki mína heima og var orðin pirruð á að leita. Ég taldi mig þá eiga allar plöturnar en var alveg búin að gleyma Beyond the wasteland sem kom út árið 2006 og vantar enn í safnið. Hún verður keypt á næstu dögum.

Ég var mætt á Gaukinn um 1 leytið því mig langaði mikið að sjá hljómsveitina Plastic Gods sem margir vinir mínir eru að æla á sig af spenningi yfir. Þegra við vorum rétt komin upp stigann á Gauknum tók við þessi rosalegi hávaði. Ég hafði semsagt ekki sett eyrnatappana í. Ég geng alltaf inn á tónleika án tappa til að meta hvort ég virkilega þurfi þá því ég held enn í vonina að hljóðmenn fari að mixa tónleika undir leyfilegum hávaðamörkum. Ég veit sossum ekki hver þau eru en ég er allavega hætt að koma heim af tónleikum með suð í eyrunum vegna hávaða. Fólk heldur að það að vera með suð í eyrunum eftir tónleika sé í lagi en það er það bara ekki rassgat, afsakið orðbragðið en þetta liggur mér þungt á hjarta. Í hvert skipti sem maður kemur heim með suð í eyrunum hefur maður lamað eða jafnvel "drepið" hárfrumur í eyrunum sem getur valdið tímabundnum eða jafnvel varanlegum skaða á heyrn. Ég myndi aldrei nota venjulega eyrnatappa á tónleikum því eins og þeir vita sem það hafa prófað köttar það mikið af háu tíðnunum út og þar af leiðandi verður allt sem maður heyrir muddy og leiðinlegt. Ég er með sérhannaða eyrnatappa sem passa bara í mín eyru og kostuðu reyndar handlegg. En ég mæli eindregið með því að fólk sem er mikið á rokktónleikum reddi sér svona eða einhverju svipuðu ef það vill halda í heyrnina lengur en til fimmtugs. Auðvitað er maður ekki að fá alveg 100% "clean sound" því þó þeir eigi að hleypa öllum tíðnum í gegn en bara í minna mæli kötta þeir nú eitthvað af háu tíðnunum, en það er það lítið að ég samþykki það. Sorry með þetta væl, ekkert mjög mikið rokk og ról en ég held að það mætti alveg tala meira um þetta.

En þetta var svona smá útúrdúr, aftur að tónleikunum. Varðandi Plastic Gods þá voru þeir góðir en ekki alveg fyrir minn smekk. Það komu reyndar partar inn á milli sem voru frekar leiðinlegir. Þessir partar voru rosalega rólegir og lítið að gerast. Ég nenni ekki of mikið af svoleiðis.

Síðan rann stóra stundin upp. Brain Police spiluðu eitthvað af efni sem ég þekkti ekki sem er þá væntanlega af Beyond the Wasteland sem var fínt. Mér fannst að Jenni söngvari hefði mátt hitta oftar á réttu tónana í byrjun tónleikanna en það lagaðist þegar á leið, hann hefur væntanlega fengið meira af sér í monitor. Ég varð hins vegar fyrir miklum vonbrigðum með tónleikagesti á tónleikunum, því það myndaðist pittur sem fer óstjórnlega í taugarnar á mér þegar það á ekki endilega við tónlistina. Sú var tíðin að maður var fremst á BP tónleikum með hendur upp í loft og hoppaði bara eins og brjálæðingur og slammaði með öllum hinum vitleysingunum, það voru the good old times. Þegar myndast pittur reyni ég bara að standa fyrir utan hann og hlusta en maður er aldrei með alla athyglina við mússíkina því maður fær alltaf annað slagið einhvern 100 kílóa gaur í fésið og þá fer maður frekar að fylgjast með pittinum því að ekki vill maður fá annan gaur í fésið. Ég missi eflaust ennþá fleiri rokkstig fyrir þetta sem bætast ofan á þau sem ég missti við vælið mitt um hávaða hérna áðan, en mér er drullusama. Ég skil alveg að það myndist pittir við ákveðna tónlist, en mér bara finnst það ekki passa við BP og hvað þá við Ensími en þar myndaðist einmitt líka pittur á tímabili þó að hljómsveitameðlimir sjálfir séu alltf ákaflega ánægðir með þetta.

Í seinustu lögunum var svo söngvarinn í Sólstöfum dreginn upp á svið sem ég skildi ekki alveg tilganginn með en heppnaðist alveg ágætlega held ég bara. Þeir voru þéttir út í gegn eins og þeir eru vanir að vera og enduði svo á Taste the flower sem var frábær endir og frábærri hátíð og ég segi bara takk fyrir mig til skipuleggjenda hátíðarinnar.

Ég biðst afsökunar á löngu bloggi með ef til vill leiðinlegum útúrdúrum og reyni að hafa þetta styttra næst. Svo biðst ég líka afsökunar ef mikið var um stafsetningavillur, ég er ekki lesblind, n og nn reglan var bara eitthvað sem síaðist ekki inn í hausinn á mér, og einstaka i/y regla :)

Lifið heil